Κατσής Βαγγέλης, Καρκῖνος καὶ ἀλώπηξ

Καρκῖνος ἀναβὰς ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἐπί τινος αἰγιαλοῦ μόνος ἐνέμετο. Ἀλώπηξ δὲ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο αὐτόν, ἀποροῦσα τροφῆς, προσδραμοῦσα συνέλαβεν αὐτόν. Ὁ δὲ μέλλων καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· Ἀλλ᾿ ἔγωγε δίκαια πέπονθα, ὅτι θαλάσσιος ὢν χερσαῖος ἠβουλήθην γενέσθαι.
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τὰ οἰκεῖα καταλιπόντες ἐπιτηδεύματα καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιχειροῦντες εἰκότως δυστυχοῦσιν.


Το καβούρι και η αλεπού

Ένα καβούρι βγήκε από τη θάλασσα και πήγε μόνο του στην παραλία. Μια αλεπού που ήταν πεινασμένη, μόλις το είδε, σκέφτηκε πως ήταν τροφή και πηγαίνοντας κοντά του, το έπιασε. Ο κάβουρας που θα φαγωνόταν της είπε· Δίκαια έπαθα αυτά που έπαθα, γιατί ενώ είμαι θαλάσσιος ήθελα να γίνω στεριανός.
Έτσι και στους ανθρώπους, αυτοί που αφήνουν τις σπιτικές τους δουλειές και ασχολούνται με τις δουλειές των άλλων δυστυχούν.