Γκίζης Χατζηαντωνίου Νίκος, Ἴππος καὶ ὄνος

Ἄνθρωπός τις εἶχεν ἵππον καὶ ὄνον. Ὁδευόντων δέ, ἐν τῇ ὁδῷ εἶπεν ὁ ὄνος τῷ ἵππῳ· Ἆρον ἐκ τοῦ ἐμοῦ βάρους, εἰ θέλεις εἶναί με ζῶν. Ὁ δὲ οὐκ ἐπείσθη· ὁ δὲ ὄνος πεσὼν ἐκ τοῦ κόπου ἐτελεύτησε.
Τοῦ δὲ δεσπότου πάντα ἐπιθέντος αὐτῷ καὶ αὐτὴν τὴν τοῦ ὄνου δοράν, θρηνῶν ὁ ἵππος ἐβόα· Οἴμοι τῷ παναθλίῳ, τί μοι συνέβη τῷ ταλαιπώρῳ; μὴ θελήσας γὰρ μικρὸν βάρος λαβεῖν, ἰδοῦ ἅπαντα βαστάζω, καὶ τὸ δέρμα.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τοῖς μικροῖς οἱ μεγάλοι συγκοινωνοῦντες οἱ ἀμφότεροι σωθήσονται ἐν βίῳ.


Το άλογο και το γαϊδούρι

Κάποιος άνθρωπος είχε ένα άλογο κι ένα γαϊδούρι. Καθώς βάδιζαν στο δρόμο είπε το γαϊδούρι στο άλογο· σήκωσε από το δικό μου βάρος, αν θέλεις να είμαι ζωντανός. Το άλογο δεν πείστηκε· και το γαϊδούρι, αφού έπεσε από κόπο, πέθανε.
Τ’ αφεντικό, αφού τα έβαλε όλα επάνω του, ακόμη και το κουφάρι του γαϊδουριού, θρηνώντας το άλογο φώναζε· Αλίμονο μου τον πιο δυστυχισμένο, τι μου συνέβη το δύστυχο; Γιατί, επειδή δε θέλησα να πάρω ένα μικρό βάρος, να, όλα τα σηκώνω, ακόμη και το κουφάρι!
Ο μύθος δείχνει ότι όταν οι μεγάλοι μοιράζονται με τους μικρούς και οι δύο θα σωθούν στη ζωή.