Βαρντανιάν Γιώργος, Κύνες δύο

Ἔχων τις δύο κύνας, τὸν μὲν θηρεύειν ἐδίδασκε, τὸν δὲ οἰκουρὸν ἐποίησε. Καὶ δή, εἴ ποτε ὁ θηρευτὴς ἐξιὼν ἐπ᾿ ἄγραν συνελάμβανέ τι, ἐκ τούτου μέρος καὶ τῷ ἑτέρῳ παρέβαλλεν. Ἀγανακτοῦντος δὲ τοῦ θηρευτικοῦ καὶ τὸν ἕτερον ὀνειδίζοντος, εἴ γε αὐτὸς μὲν ἐξιὼν παρ᾿ ἕκαστα μοχθεῖ, ὁ δὲ οὐδὲν ποιῶν τοῖς αὐτοῦ πόνοις ἐντρυφᾷ, ἐκεῖνος ἔφη πρὸς αὐτόν· «Ἀλλὰ μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τὸν δεσπότην, ὃς οὐ πονεῖν με ἐδίδαξεν, ἀλλοτρίους δὲ πόνους κατεσθίειν.» Οὕτω καὶ τῶν παίδων οἱ ῥᾴθυμοι οὐ μεμπτέοι εἰσίν, ὅταν αὐτοὺς οἱ γονεῖς οὕτως ἄγωσιν.

Δυο σκυλιά

Κάποιος που είχε δυο σκυλιά, εκπαίδευσε το ένα να γίνει κυνηγόσκυλο και το άλλο το έκανε σπιτίσιο. Όταν το κυνηγόσκυλο έπιανε κάτι, απ’ αυτό τάιζεκαι στ’ άλλο. Κάποτε αγανάκτησε το κυνηγόσκυλο και κατηγορούσε το άλλο σκυλί ότι το ίδιο κάθε μέρα μοχθεί για όλα, ενώ εκείνο, αν και δεν κουράζεται, απολαμβάνει από τους κόπους του· κι εκείνο του είπε· «Μην κατηγορείς εμένα αλλά τον ιδιοκτήτη, που εμένα δε με εκπαίδευσε να κοπιάζω αλλά να τρέφομαι με ξένους κόπους»
Έτσι, όσα παιδιά είναι τεμπέλικα δεν πρέπει να κατηγορούμε τα ίδια, όταν έτσι τους έχουν μάθει οι γονείς τους.